Zabiegi

Ropień okołomigdałkowy – najczęstsze powikłanie anginy. Powstaje on w wyniku gromadzenia się treści ropnej w przestrzeni pomiędzy torebką migdałka a powięzią pokrywającą mięśnie bocznej ściany gardła. Objawy kliniczne stwierdzane są najczęściej w trakcie zapalenia migdałków podniebiennych, są to: śliny ból gardła, ograniczenie otwierania ust i zaburzenie połykania, nadmierne ślinienie, cuchnący oddech, utrzymująca się gorączka.

Na początku w znieczuleniu miejscowym wykonuje się punkcja grubą igłą okolicy ropnia i w przypadku uzyskania treści ropnej – nacięcie (ropień ten zawsze nacina się przez usta cięciem błony śluzowej) i drenaż ropnia. Treść ropna pobiera się do badania bakteriologicznego. Po nacięciu ropnia w znieczuleniu miejscowym wykonuje się codzienne poszerzanie jamy ropnia, aż do całkowitego braku wypływu treści ropnej. Równolegle z leczeniem chirurgicznym (nacięcie i poszerzenie rany ropnia) stosuje się antybiotykoterapia.

Pacjenci po przebyciu ropnia okołomigdałkowego w przypadku istnienia objawów klinicznych (częstych angin >3 przypadki w roku) oraz pacjenci z nawracającymi ropniami okołomigdałkowymi powinny być zakwalifikowani do wykonania zabiegu tonsillektomii (patrz: tonsilektomia).